De karperpagina

De tweesprong

Hits: 7312

Het jaar 2004 stond voor de deur en ik was toe aan een nieuwe uitdaging.Nadat ik een aantal jaren overal en nergens neergeploft was, werd het de hoogste tijd mijn visserij is onder de loep te nemen en er voor te gaan zorgen dat de effectiviteit en kwaliteit van mijn visserij een sprong vooruit ging maken.Voorheen viste ik vooral heel erg veel en vaak en het maakte mij niet zoveel uit al zat ik een week te blanken…….Het jaar 2004 zette hier voorgoed een punt achter.De reden hiervoor was eigenlijk heel erg simpel namelijk het tegenkomen van een vrouw en daarbij ook nog is twee kinderen als bonus.Dit hield simpelweg minder vistijd in. De tijd die er wel gevist kon worden diende zo goed mogelijk ingevuld te worden om zodoende wel aan je vissen te geraken.Het plan voor dat jaar was dan ook om de vrije dagen door te gaan brengen op een circuitwater.Waarom dan een circuitwater als je tijd toch al zo spaarzaam is hoor ik iedereen denken?Wel dat is makkelijk uit te leggen een heel goede vismaat van mij viste hier al drie jaar en zo konden we ook wat gezamenlijke sessies gaan maken.Een bijkomend voordeel was dat ik ook al wat informatie over het water kreeg en mij zodoende een beeld kon vormen van het water.Wat ook een troef was en nog steeds is, zijn de onregelmatige diensten die ik werk. Hierdoor vis ik in de weekenden nooit op het betreffende water. Dat is namelijk al helemaal mijn visserij niet om hutje mutje aan de waterkant te zitten.

Het water betreft een grindplas van ongeveer 50 hectare groot met een mooi bestand van zowel spiegel- als schubkarpers.Er zijn verschillende dieptes van ongeveer 50 centimeter tot een meter of 25.Het gebruik van een boot is verboden en doe je dit toch dan wordt je vergunning ingenomen (wat een ideale regeling overigens).Wat een uitdaging aangezien mijn PB na al die jaren lekker relax vissen nog stond op 14,4 kilo.De bal werd afgetrapt door mijn vismaat maar is uit te nodigen en is te kijken welke mogelijkheden er waren.Allereerst kwam er al een gouden tip namelijk Ronald: ´blijf niet op 1 stek zitten maar verkas zo nu en dan maar is.Hoezo…. diende mijn denkwijze 180 graden veranderd te worden. Helaas (kuch, kuch maar niet heus) niet meer lekker in je bivvy wachten op wat komen gaat maar actief gaan vissen. Eigenlijk terug naar de begintijd waar je al struinend na een hele middag vissen uit alle hoeken van de sloot toch weer je deel karper gevangen had.Daarnaast werd en wordt er nog steeds heel veel gevoerd. Dit wordt met name gedaan door de vissers die in het weekend willen vissen en zodoende hun stek willen onderhouden.Dat voeren ben ik overigens steeds minder gaan begrijpen aangezien deze vissers steevast allemaal klaagde dat het vangen van de vis toch wel erg moeilijk was.Sommige vissers hadden er jaren op zitten waarin ze aan het eind van het seizoen blij waren met 5 vissen. De hoop zakte me eerlijk gezegd wel wat in de schoenen toen mijn maatje me dit vertelde.Na een verder gezellig verlopen avond besloten we maar om een datum te prikken en maar gelijk een sessie van drie dagen te plannen. Mijn maatje zou al een dag eerder gaan omdat hij een dagje eerder vrij was.

Eind april diende het te gebeuren…………Er gebeurde inderdaad van alles. Bij aankomst op maandag was het in ieder geval niet druk. Een local zat te vissen dus daar moest ik eerst maar is een praatje mee maken. Na dit gesprek werd het vertrouwen nog wat minder. Er waren namelijk al ja u leest het goed vier vissen gevangen tot op heden.Om ergens met een lekker gevoel je nieuwe vistijd te gaan vullen.Njet dus niet.

Bij aankomst bij mijn maatje gaat gelijk zijn pieper staan rammelen. Dat was dan in ieder geval een goede binnenkomer. Na een mooie dril wordt er een schub van 11 kilo door mij op de gevoelige plaat gelegd. Wat een mooie vis qua bouw en conditie. ´Ja, ja´ zegt mijn maat ´zo zien de meeste schubs er hier uit´. Ik besluit eerst maar eens rustig rond te kijken uiteindelijk toch maar een stek gekozen om te beginnen. Eerst maar is peilen en dan een plan maken.Peilhengel in orde gemaakt en ingooien maar, zover als je kunt natuurlijk want dan weet je gelijk meer.Gooien leverde geen probleem op. Het neerkomen ook niet. Het wachten tot mijn loodje met dobber beneden was echter wel. Op een meter of 50 uit de kant 12 meter diep.''Ja''bromde mijn maatje, ''Ronald het is net een badkuip vol met water''.Ik wilde nog even wat zeggen maar besloot maar wijselijk mijn mond te houden.Het gevoel en het daaraan gekoppelde vertrouwen waren echter ver zoek.De hengels werden toch maar ingegooid op plekken waarvan ik na het peilen dacht dat deze dan toch wel iets anders waren dan hetgeen ik tegen was gekomen.

Zo had ik een hengel gepositioneerd op een stek waar ik voelde dat het iets omhoog liep. Er stond wel negen meter water maar ja je kunt niet alles hebben. Daarnaast was het nog niet echt warm geweest dus misschien kwam er daar nog wel iets voorbij van mijn gading.De andere hengels kwamen op respectievelijk 4 en 5 meter diepte. Er mag hier namelijk met drie hengels gevist worden.Na het opzetten van de plu bleek het weer alleen nog maar erger te worden. De motregen die er tot op heden was gevallen werd vervangen door grote druppels die ook nog is steeds sneller van boven naar beneden werden gegooid.Ik besloot mijn stoeltje maar is onder de plu te stationeren om zodoende het water te kunnen bekijken ook werd er ondertussen een lekker bakkie gezet zodat de inwendige mens ook weer gelukkig werd daarnaast diende een peukje het geheel af te maken.


 
 

De klok deed ondertussen zijn werk, op mijn werk vind ik dat niet erg maar nu op dit moment telde elke minuut dubbel. In zoverre dat mijn zelfvertrouwen met de minuut minder werd.Uiteindelijk leidde dit ertoe dat ik na een krappe 8 uur vissen al mijn spullen in de auto had liggen en mijn vismaat verliet op weg naar de vrouw.Ik kon geen verbanden leggen, zag het niet zitten om op een andere stek te gaan peilen met dit weer, geloofde niet dat de vele regen goed zou zijn voor de vangsten oftewel waar ik normaal gesproken altijd wel iets positiefs uit probeer te halen op dat moment lukte me dat helemaal niet.In mijn achterhoofd speelde mee dat ik in de gelukkige omstandigheid verkeerde op korte termijn terug te keren (begin mei).Begin mei was het mooi weer er stond een redelijke wind en bij aankomst bleek ik het water voor mij alleen te hebben. Hoezo, een voordeel als je alleen maar doordeweeks vist.Na eerst maar is naar de verschillende stekken te hebben gekeken een plan de campagne gemaakt. Ik zou 4 dagen kunnen vissen dus kon ik ook wel iets proberen helemaal omdat ik alleen aan het water zat.Ik zou op een stek beginnen waar de wind vol op zou staan blazen.Op een ander stuk (waar die wind ook op blies) zou ik alvast een half kilootje bollen hun werk laten doen.Vol vertrouwen werd alles ingegooid op de verschillende dieptes (4,5 en 7 m).Overigens worden de bollen zelf gedraaid. Dit om zeker te weten wat er in de bol zit en om de verschillende bollen tegen elkaar te kunnen vissen.Dat is trouwens ook iets wat niet gemakkelijk is uitvinden hoe het komt dat je een vis vangt!De ene persoon schrijft het toe aan zijn rig, de ander aan zijn aas, de ander aan zijn stekkeuze, de ander aan zijn voerpatroon.Persoonlijk denk ik dat het met de verschillende factoren te maken heeft die het perfecte plaatje voor je moeten invullen. Oftewel bekijken waar je op een bepaald moment wilt gaan vissen. Hierbij houd je rekening met het weer van de afgelopen dagen en de dagen die komen gaan. Hierna volgt je voerpatroon waarbij je ook weer rekening probeert te houden met de huidige manieren van voeren. Er kan geconditioneerd gedrag zijn opgetreden bij verschillende vissen waardoor er niet of weinig wordt gevangen.Daarnaast heb je de verschillende soorten rigs echter voor mij is dit de minst belangrijke component in het geheel. Misschien dat ik daar nog anders over ga denken in de loop der tijd maar eenvoud siert de rig bij mij.

Rond een uur of een ´s nachts gingen mijn oogluiken langzaam dicht en belandde ik in dromenland.Alles lag er voor mijn gevoel goed bij dus opnieuw inwerpen voor het slapengaan dat hoefde niet.Zo rond een uur of half drie werd ik wreed verstoort door een vis die er als een raket vandoor ging. De legerzak werd snel open geritst en de slippers werden onder de voetdelen gestoken.Een korte aanslag volgde waarna er zich een gevecht ontspon waarbij ik uiteindelijk de winnaar bleek.Op mijn mat bleek een spiegel te liggen van 16,5 kilo. Je kunt je voorstellen hoe gelukkig ik was mijn eerste vis van het water en mijn PB was gelijk verbroken.Daar dit mijn eerste vis was en de wind was gaan liggen besloot ik de vis te zakken. Diezelfde nacht verspeel ik nog twee vissen wat me wel tot nadenken stemde! ´s Ochtends werd er met de zelfontspanner een foto genomen en werd de vis weer terug gezet in zijn element. Wat een heel lelijke vis zeg ik tegen mezelf.De vis is goed en wel in het water waarna ik mijn stoeltje weer tevoorschijn tover om het water te overzien. Genietend van het zonnetje dat opkomt en de vogels die ook wakker zijn geworden drink ik mijn koffie.Op dat moment gaat mijn middelste hengel er vandoor (figuurlijk natuurlijk) de baitrunner doet zijn werk goed. Ik vang een mooie spiegel van negen kilo.Yes, yes een klein vreugdedansje want wat ben ik blij. Mijn vismaat had vorig jaar 6 vissen weten te vangen en ik heb er ondertussen al twee (en twee verspeeld).De vis wordt weer teruggezet en op dat moment vertrekt mijn rechterhengel. Als een speer vertrek ik richting hengels en zet de haak.

Wat ik niet gezien had was dat er ondertussen een local (heel aardige kerel overigens) was komen vissen. De vis wordt gedrild en in het heldere water zie ik wederom een grote spiegel. De witte vlek duikt zo nu en dan onder maar er wordt elke keer weer een beetje lijn gewonnen.Ook deze vis is netklaar en na het scheppen ben ik geloof ik in de zevende hemel. Het blijkt te gaan om een vis van 18,5 kilo en deze vis ziet er werkelijk schitterend uit.De local komt rustig aanlopen en ik vraag hem of hij misschien een aantal foto´s wilt maken aangezien dat zelfontspanner gedoe mij altijd weer stress en minder mooie foto´s oplevert.Hij vindt het geen probleem en is toch wel onder de indruk van de vis. ´Ik ken deze vis helemaal niet hoor ik hem mompelen´. Na verschillende foto´s wordt de vis teruggezet en maken we even een praatje. Deze jongen schijnt al verschillende jaren op dit water te vissen en kent deze vis niet. Hij komt hier bijna dagelijks en als iemand de vissen zou moeten kennen dan is hij het wel toch…...

In een euforische toestand plof ik neer op mijn stoel. Ongeloof en verbazing: zou die vis hier nu echt zo makkelijk te vangen zijn? De vragen worden constant afgevuurd in mijn hoofd. Wat doe ik goed? Wat ging er vannacht mis? Binnen 24 uur al vijf vissen en maar drie vangen? Enzovoort.En dan durven er nog steeds mensen die het karpervissen niet kennen te beweren dat vissen lekker rustgevend is. Nou mijn neus uit…………. Ben je niet met het een bezig om te verbeteren duikt er wel weer een ander materie op waar je toch echt het liefst een duidelijk antwoord op wilt hebben.De volgende uren dien ik als fotograaf te fungeren bij de local. Dus hengels indraaien en sprinten naar die kant. Het lijkt erop dat de vis echt los is maar dat ze niet meer op dit stuk zitten.Een afweging volgt: of hier blijven en gokken op de nacht en volgende ochtend of kiezen voor een andere stek en misschien dit stekje kwijt raken. Ik heb tenslotte nog op een ander stekje een half kilootje bollen gegooid. De vissen winnen het uiteindelijk en ik besluit te blijven zitten en vanavond wel weer even wat te voeren op die andere stek.Het blijft echter erg rustig die middag. Dus toch geen goede keuze denk ik bij mezelf.

De avond begint te vallen en ik besluit mijn stoel voor het donker te ruilen voor de stretcher om tot een uur of 12 op te blijven.Om drie uur, hoezo vaste aastijden bij vissen, gaat mijn middelste hengel er vandoor. Aanslaan, draaien, hangen en losschieten. Die meneer daarboven krijgt er eentje van mij! Ik snap het probleem nog steeds niet. Ik gooi weer in en binnen een uur gaat deze hengel wederom af. Weer een spiegel van rond de negen kilo.Geluk en droevenis liggen vaak dicht bij elkaar. Toch stelt deze vis me ook weer tot denken. Weer op die hengel en zo snel nadat ik had ingelegd. Ik besluit om mijn wekker te zetten om de twee uur en alle hengels dan binnen te draaien en opnieuw in te gooien.Het wier tiert momenteel namelijk welig en op deze manier hoop ik dat ik geen vissen meer los. De volgende dag maak ik om 3 uur de balans op 14 runs en 8 vissen. Ik kan nog blijven tot vrijdag dus wat te doen. Ik besluit mijn spullen in te pakken en naar huis te gaan. Ik ben al zo blij met deze vissen en ik wil toch nog wel een keertje terugkomen en het gaat me nu wel erg gemakkelijk af.

 

Thuisgekomen bel ik eerst mijn vismaat maar is om door te geven hoe de sessie verlopen is. Aan de andere kant van de lijn is het toch wel even stil. Meestal was het omgedraaid……Echter de felicitaties zijn er niet minder om en hij wilt gelijk ff komen kijken naar de foto´s. We bekijken de foto´s en ik vertel mijn strategie en mijn vangsten.

Dit was een eerste kennismaking met het water en eigenlijk ook wel een succesverhaal echter het vervolg van het seizoen 2004 zal nog komen met daarin het uiteindelijke resultaat.

 

Ronald Melaard

 
Share